ارزیابی عملکرد اجتماعی، فرهنگی طرح تجهیز و نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری مورد شناسی: دهستان قره طغان شهرستان نکا

بررسی کشاورزی پایدار و زیرنظام‌های آن به منظور شناخت و آگاهی بیشتر از وضعیت این نظام‌ها و تدوین راهبردها و برنامه‌های مناسب برای نیل به توسعۀ کشاورزی پایدار اهمیت اساسی دارد. هدف اصلی این تحقیق مطالعۀ اثرات اجتماعی، فرهنگی طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه‌سازی اراضی شالیزاری و ارزیابی میزان موفقیت آن از لحاظ شاخص اجتماعی، فرهنگی از دیدگاه کشاورزان و کارشناسان می‌باشد. جامعه آماری تحقیق شامل دو گروه مطالعاتی می‌باشد. ابتدا روستاهایی می‌باشند که در اراضی آن‌ها طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه‌سازی اراضی شالیزاری اجرا شده‌است که تعداد آن‌ها 9 روستا از دهستان قره‌طغان می‌باشد که واقع در بخش مرکزی شهرستان نکا در استان مازندران می‌باشد که به عنوان روستاهای هدف تحقیق جهت ارزیابی طرح در نظر گرفته‌شده‌است. گروه بعدی کارشناسانی می‌باشند که طرح توسط آن‌ها طراحی یا اجرا شده و یا به شکلی در طرح اجرا شده، مسئولیت داشتند. متغیر مستقل تحقیق، شاخص‌های بعد اجتماعی و فرهنگی طرح مورد نظر و متغیر وابسته، موفقیت طرح از بعد اجتماعی-فرهنگی می‌باشد. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی می‌باشد. داده‌های مورد استفاده در این مطالعه حاصل عملیات میدانی و پرکردن پرسشنامه از کل 260 بهره‌بردار در منطقه مورد مطالعه و 68 کارشناس متخصص در طرح می‌باشد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد، در حالی که کارشناسان اعتقاد دارند که اجرای طرح، از لحاظ بعد اجتماعی– فرهنگی موفق بوده، ولی به نظرکشاورزان اجرای طرح از این بعد، ناموفق بوده‌است. ضریب همبستگی بعد اجتماعی و فرهنگی 072/0- می‌باشد. بنابراین بین دیدگاه کشاورزان و کارشناسان در میزان موفقیت طرح از بعد اجتماعی و فرهنگی، همبستگی وجود ندارد.